WARTO WIEDZIEĆ

Jak dobrze ułożyć kostkę brukową typu color-mix I Bardzo ważne jest, aby przed przystąpieniem do układania kostki brukowej upewnić się czy dostarczona na budowę kostka jest zgodna ze złożonym zamówieniem. Ponadto należy sprawdzić czy kostka nie uległa uszkodzeniu w trakcie transportu lub w inny sposób, ponieważ wraz z rozpoczęciem układania kostki z możliwymi do stwierdzenia wadami traci się prawo do złożenia reklamacji. II Pamiętajmy, że układanie kostki nie jest zadaniem łatwym i wymaga doświadczenia oraz odpowiedniego sprzętu, dlatego wybór profesjonalnej firmy brukarskiej jest bardzo ważnym etapem inwestycji. Tylko poprzez prawidłowy montaż kostki, wykonany zgodnie z zasadami sztuki budowlanej uzyskamy gwarancję dobrze wykonanej nawierzchni zarówno pod kątem technicznym jak również wizualnym. III Kostka brukowa jest produkowana przy zastosowaniu naturalnych surowców. Należy mieć na uwadze fakt, że procesy produkcyjne zmieniają się w zależności od wyrobu oraz pory roku. Pomimo, tego że poszczególne partie wyrobów są pod względem kształtu i formy identyczne (np. kostka brukowa, krawężniki, obrzeża) mogą wykazywać różnice w ramach danego koloru nawet w tej samej partii produkcyjnej. Różnice te są spowodowane warunkami dojrzewania, wilgotnością powietrza, temperaturą oraz kolorystyką surowców stosowanych w produkcji. IV W celu zminimalizowania różnic kolorystycznych kostki podstawowych kolorów, a zwłaszcza w przypadku produktów ”COLORMIX” należy: Układać nawierzchnię mieszając wyroby z co najmniej trzech palet, wybierając kostki w pionie a nie warstwami. Stosując powyższą zasadę układania kostki uzyskamy oryginalny efekt melanżu kolorystycznego powstałej w ten sposób nawierzchni.

Jak dobrze ułożyć taras? Najistotniejszą czynnością przy realizacji tarasu jest prawidłowo przygotowany projekt. Odpowiednie zaplanowanie ułatwi pracę oraz wyeliminuje błędy. Projekt powinien uwzględnić takie informacje jak: format płyt, powierzchnia, kształt, wymiary, spadki tarasu miejsca dylatacji, sposób ułożenia, rodzaj oraz materiał krawędzi tarasu. Taras może być ułożony na dwa sposoby ze względu na sposób odprowadzenia wód deszczowych. Odwodnienie tarasu w pierwszym przypadku odbywa się pod powierzchnią płyt – spoiny nie są wypełnione lub posiadają wypełnienie materiałem przepuszczalnym dla wody. Innym sposobem odwodnienia tarasu jest odprowadzenie wody po powierzchni płyt – w tym rozwiązaniu spoiny są wypełnione materiałem nie przepuszczającym wody. Układanie płyt tarasowych możemy wykonać metodą na sucho lub mokro. 1. Odprowadzenie wody pod powierzchnią Przyjmując, że wody opadowe będą odprowadzone pod powierzchnią płyt można ułożyć je na kilka sposobów : używając podkładek dystansowych nie regulowanych (metoda na sucho) – płyty układamy na stabilnym wodoszczelnym podłożu, spadek płyt będzie dostosowany do spadku podłoża, które zapewnia odprowadzenie wody, na podkładkach dystansowych regulowanych (metoda na sucho) – płyty układamy na stabilnym wodoszczelnym podłożu, zastosowane podkładki pozwalają na idealne wypoziomowanie płyt, na podkładkach dystansowych regulowanych (metoda na sucho) – na podbudowie wykonanej z betonu drenażowego, przy użyciu woreczków foliowych z zaprawą (metoda na mokro) – na stabilnym wodoszczelnym podłożu, woreczki umieszczone zostają w narożnikach płyt, na woreczkach układamy płyty i poziomujemy, następnie zwilżamy zaprawę przez polanie wodą, 2. Odprowadzenie powierzchniowe wody Zakładając odprowadzenie wody powierzchniowe: ułożenie na podbudowie wykonanej na gruncie (metoda na sucho) – należy usunąć warstwę humusu i wykonać podbudowę uwzględniającą nośność tarasu oraz charakterystykę gruntu, następnie płyty układamy na podsypce cementowej i fugujemy na sucho piaskiem lub układamy na podbetonie i fugujemy na mokro zaczynem cementowym, który zasypujemy kruszywem montaż na zaprawie klejowej (metoda na mokro) – płyty przyklejamy na płycie betonowej używając zaprawy cementowej mróz lub fugą przeznaczoną do płyt tarasowych, układając płyty tarasowe nie zależnie od metody należy zachować spoiny min. 5 mm dla formatów o długości do 500mm a powyżej min. 7 mm. Bardzo ważne jest zapewnienie dylatacji, miedzy powierzchnią tarasu a ścianą budynku oraz wykonanie dylatacji w przypadku dużych powierzchni tarasu.

ETAP I – WYKONYWANIE WYKOPU TZW. KORYTOWANIE Proces korytowania polega na usunięciu wierzchniej warstwy rodzimego podłoża od 20-40 cm głębokości. Jeśli mamy do czynienia z niewielkim obszarem można bez problemu przeprowadzić je samodzielnie. Natomiast jeśli przystępujemy do realizacji dużego założenia nie obejdzie się bez pomocy maszyn drogowych takich jak: spycharki, równiarki i zgniatarki, które znacząco przyspieszą postęp pracy. ETAP II – WYRÓWNYWANIE I NIWELACJA TERENU​ Po skończonym korytowaniu przystępuje się do wyrównywania oraz wykonania docelowych spadków i linii odwadniających mając na uwadze to, aby każda z warstw podbudowy miała tę samą grubość w każdym obszarze zaplanowanego terenu. Czynność tę zwie się niwelacją terenu. Można ją również przeprowadzić ręcznie za pomocą łaty i poziomicy, a w przypadku większej powierzchni przy pomocy niwelatora i maszyn drogowych. Zabieg ten polega na wypełnieniu ubytków oraz usunięciu nadmiaru gruntu zgodnie z wcześniej wytyczonymi rzędami wysokościowymi. Podczas tego etapu wytycza się skrzyżowania i rozjazdy ale przede wszystkim kształtuje poziomy przebieg drogi i pobocza. Niwelacja terenu ma istotne znaczenie. Zaleca się szczególną precyzyjność ze względu na przyszły wygląd estetyczny nawierzchni oraz jej trwałość. ETAP III – PODBUDOWA Najistotniejszą kwestią dla wytrzymałości nawierzchni jest dobrze przygotowana podbudowa. Nadaje ona właściwą sztywność wierzchniej warstwy oraz rozłożenia sił podczas użytkowania. Na strukturę podbudowy wpływa wiele czynników:  rodzaj gruntu rodzimego wielkość i rodzaj obciążenia stan wód gruntowych sposób odwodnienia Natomiast bezpośrednio na grubość warstwy podbudowy wpływa rodzaj podłoża oraz przewidywane obciążenia jakim poddany będzie budowany plac. Tym sposobem podbudowa nawierzchni wokół domu np. chodniki, będzie miała mniejszą grubość (ok. 20cm) niż warstwa przeznaczona pod obciążenia ruchem kołowym (ok. 30cm). Materiał jaki stosuje się do wykonania podbudowy jest uwarunkowany intensywnością obciążeń, a także warunkami gruntowymi. Najbardziej rozpowszechniony materiał to kruszywo naturalne lub łamane, stosowane przy małych obciążeniach. Wraz z ich intensyfikacją surowiec ten zastępowany jest chudym betonem bądź tłuczniem. Sam proces wykonania podbudowy może być podzielony na kilka etapów w związku z grubością warstwy. Pozwala to na otrzymanie jednolitego zagęszczenia całej warstwy. Kruszywo lub inny materiał drogowy rozkłada się i ubija aż do zalecanego zagęszczenia. Podbudowa z chudego betonu wykonywana jest w podobny sposób jak z kruszywa. Należy stosować beton o niskiej zawartości wody. ETAP IV – PODSYPKA Na warstwę zagęszczonego podłoża gruntowego rozprowadza się warstwę podsypki, składającej się z piasku o frakcji 0-4mm. Podsypkę wyrównuje się za pomocą łaty w taki sposób, aby otrzymać odpowiednie spadki. Należy pamiętać, aby nie przekroczyć 5cm grubości podłoża, oraz aby nie zagęszczać podsypki, gdyż ta warstwa odpowiada za prawidłowe osadzenie poszczególnej kostki brukowej, a także niweluje potencjalne różnice w wysokościach sąsiednich kostek. Kostki nie należy układać na równi z poziomem nawierzchni. Różnica poziomów powinna wynosić ok. 3 mm. Jest to związane z osiadaniem podłoża w trakcie zagęszczania kostki. Wyjątkowo, gdy jest to uzasadnione, stosuje się mieszankę cementowo-piaskową (1:4). ETAP V – UKŁADANIE KOSTKI Zanim przystąpi się do układania kostki należy upewnić się czy otrzymana od producenta kostka jest zgodna ze złożonym zamówieniem. Ponadto należy sprawdzić czy kostka nie ulegała uszkodzeniu w trakcie transportu lub w inny sposób, przez co widoczne są ubytki. W razie wątpliwości należy odstąpić od dalszych prac i skontaktować się z producentem, ponieważ wraz z rozpoczęciem układania kostki traci się możliwość reklamacji. Pracę rozpoczyna się w taki sposób, aby nie naruszyć warstwy podsypki. Dlatego najlepiej z pracą kierować się od krańca do środka powierzchni brukowej. Ze względów estetycznych, ale przede wszystkim praktycznych, zaleca się, aby tak zaplanować dobór kostki by zminimalizować jej cięcie. Wraz z rozwojem pracy należy systematycznie kontrolować zgodność uzyskiwanego wzoru z projektem oraz kontrolować poprawność otrzymywanych krawędzi i spadków. Szczególną uwagę podczas układania kostki należy zwrócić na uzyskaniu odpowiedniej szczeliny pomiędzy sąsiadującymi kostkami brukowymi. Szczeliny te należy wypełnić suchym piaskiem o niskiej granulacji (0-2 mm). Szczeliny pełnią ważną funkcję – wiążą sąsiednie kostki i zmuszają do współpracy przy przenoszeniu obciążenia. Kostka brukowa układana jest ręcznie bądź – w przypadku dużych powierzchni – za pomocą specjalistycznych maszyn do układania. Ważne jest, aby systematycznie mieszać kostki przynajmniej z trzech palet transportowych. To jaką kostkę wybierzemy oraz jaki obierzemy wzór, w przyszłości rzutuje również na pracę nawierzchni oraz poziom hałasu związany z eksploatowaniem kostki. ETAP VI – ZAGĘSZCZANIE Zanim przystąpi się do układania kostki należy upewnić się czy otrzymana od producenta kostka jest zgodna ze złożonym zamówieniem. Ponadto należy sprawdzić czy kostka nie ulegała uszkodzeniu w trakcie transportu lub w inny sposób, przez co widoczne są ubytki. W razie wątpliwości należy odstąpić od dalszych prac i skontaktować się z producentem, ponieważ wraz z rozpoczęciem układania kostki traci się możliwość reklamacji. Pracę rozpoczyna się w taki sposób, aby nie naruszyć warstwy podsypki. Dlatego najlepiej z pracą kierować się od krańca do środka powierzchni brukowej. Ze względów estetycznych, ale przede wszystkim praktycznych, zaleca się, aby tak zaplanować dobór kostki by zminimalizować jej cięcie. Wraz z rozwojem pracy należy systematycznie kontrolować zgodność uzyskiwanego wzoru z projektem oraz kontrolować poprawność otrzymywanych krawędzi i spadków. Szczególną uwagę podczas układania kostki należy zwrócić na uzyskaniu odpowiedniej szczeliny pomiędzy sąsiadującymi kostkami brukowymi. Szczeliny te należy wypełnić suchym piaskiem o niskiej granulacji (0-2 mm). Szczeliny pełnią ważną funkcję – wiążą sąsiednie kostki i zmuszają do współpracy przy przenoszeniu obciążenia. Kostka brukowa układana jest ręcznie bądź – w przypadku dużych powierzchni – za pomocą specjalistycznych maszyn do układania. Ważne jest, aby systematycznie mieszać kostki przynajmniej z trzech palet transportowych. To jaką kostkę wybierzemy oraz jaki obierzemy wzór, w przyszłości rzutuje również na pracę nawierzchni oraz poziom hałasu związany z eksploatowaniem kostki.